Er gebeurt megaveel om ons heen. Waren we druk bezig met de klimaatcrisis, komt daar de coronacrisis opeens overheen, een nieuwe economische crisis aankondigend. Mira Hamraoui ziet des te meer noodzaak om te veranderen. Langs de groene én de rode lijn
Mira Hamraoui: 'veranderen gaat in kleine stapjes'
Maatschappelijke ziekte
Twee jaar geleden verhuisde Mira van Groningen naar Assen. Na haar studie bedrijfskunde / international business kreeg ze -na een tussenbaan- de job van haar leven: beleidsmedewerker regionale economie . ‘Ik hou me bezig met energietransitie en sociaal ondernemerschap. Ik kan mijn ei helemaal kwijt, een topjob!’
Mira’s maatschappelijke betrokkenheid betreft duurzaamheid en sociale ongelijkheid. Haar keus voor GroenLinks ligt dan ook voor de hand. ‘De grote vraagstukken op het gebied van duurzaamheid en ongelijkheid bezorgden mij vragen. Hoe kan het bijvoorbeeld, dat we, als we ziek zijn, de dokter en de wetenschap blindelings vertrouwen, terwijl we als een konijn in de koplampen van een auto blijven staan als wetenschappers keer op keer de maatschappelijke ziekte rond klimaat en ongelijkheid aantonen en er vervolgens niets gebeurt? We moeten echt ons gedrag veranderen, dat is mij zonneklaar.’
Meer aandacht voor rood
Mira werd lid van GroenLinks vanwege de groene en rode standpunten en de waarden en normen van de partij. Ze liep af en toe mee in de gemeenteraadsfractie van Assen en sloot zich aan bij de permanente campagnegroep. ‘Als er een huis-aan-huistocht is of een flyeractie, ben ik altijd van de partij.’
Regelmatig volgt Mira de Facebook berichten van de afdelingen Assen en Drenthe. ‘Ik denk dat GroenLinks goed op koers zit, al vind ik dat de sociale agenda -waaronder zorg en onderwijs- wel wat prominenter op onze agenda mag. Ook aan diversiteit mogen we wel wat meer aandacht besteden: ik vind het belangrijk dat mensen kunnen zijn wie ze zijn en vrij zijn om eigen keuzes te maken.’
Wat het sociale domein betreft: ‘Ik maak me zorgen over de vraag of en hoe de juiste zorg wel bij de juiste persoon terecht komt. We moeten minder vanuit één hokje denken, en meer naar het totaal kijken. Ik ben ervan overtuigd dat er al goede stappen gezet worden, maar we zijn te snel geneigd om terug te vallen in procedures en regels en soms de mens wat uit een oog dreigen te verliezen.
Daar kan ik niet tegen. Dan denk ik: kom op. Daar moeten de politici echt wat aan doen. We moeten er meer voor elkaar zijn, elkaar helpen. Gelukkig zie ik in deze coronatijd dat mensen elkaar meer opzoeken. Dat moeten we vasthouden. Je hoeft het heus niet altijd met elkaar eens te zijn, maar laten we alsjeblieft naar elkaar luisteren en met elkaar in gesprek gaan. Elkaar de ruimte geven, elkaar respecteren, dat is voor mij een grote kernwaarde van politiek bedrijven. Veranderen moet, en dat kan het beste in kleine stapjes.’