We gingen de afgelopen herfst de campagne in met twintig-plus voor ogen. Tja, wat moet je nu? Covid was de grote boosdoener, vindt de een. Te weinig zichtbaar, spreekt de ander. En zo kwamen de afgelopen weken de duidingen voorbij, de ene meer hout snijdend dan de andere.
Ik ga je nu niet vermoeien met nog weer een duiding. Wel met enkele opvallende geluiden, die ik opving uit analyses binnen en buiten GroenLinks. Daarnaast probeer ik alvast stil te staan bij de campagne GR2022, die er snel aankomt. Je moet wat….
Inderdaad: onder invloed van Covid konden we onze campagne niet uitvoeren zoals we hadden gedacht. Geen evenementen, geen huis-aan-huis tochten, geen flyeracties bij de stations en in de winkelcentra. Handen op de rug gebonden, prop in de mond en geblinddoekt, zo voelde het. De kiezer koos voor veiligheid (Rutte), balorigheid (Wilders, Baudet) en de belofte van ‘nieuw leiderschap’ (Kaag). Ondertussen is het eerste stof neergedaald, zijn Wilders en Baudet buiten de lijnen gebleven en wordt in Den Haag het machtsspel als vanouds gespeeld. Niks nieuw leiderschap.
In de campagne waren we onvoldoende zichtbaar, niet alleen de laatste maanden. Waar Asscher (Ploumen), Marijnissen en Kaag adequaat op de actualiteit inspeelden bleven wij stil. Uitzonderingen daargelaten uiteraard. Zijn de media Jesse-moe? Is nieuw leuker voor ze? Of heeft het te maken met een te flets profiel? Waren we niet onderscheidend genoeg? Durfden we de randen niet op te zoeken, waren we te lief? Te hunkerig naar regeren? Wat was nou nog het verschil tussen ons en PvdA, SP, D66 en PvdD?
Dan de uitvoering. We begonnen met een campagne die was gebouwd op een bekend gezicht: Jesse. Hem zagen we alleen terug op de oktoberflyer, daarna niet meer. Wel kwam het ons roze voor de ogen te zien met onnavolgbare slogans.
We zouden dé tegenpool zijn ten opzichte van extreemrechts. Maar waar waren we als Wilders of T. Baudet er weer eens een potje van maakten? Waarom trokken we geen duidelijke streep, namen we niet veel sterker afstand van de bruine prietpraat?
Het klimaat -toch ons speerpunt- kwam nauwelijks op de agenda. Goed, we probeerden het nog op 14 maart bij het Klimaatalarm. Maar wat doe je nou in tijden van Covid op straat?
Zomaar een paar opmerkingen die de afgelopen tijd langs kwamen. We moeten er wat mee. Dat gebeurt ook: de ene evaluatie is nog niet geweest of de andere staat al weer gepland. Ik benijd het wetenschappelijk bureau van GroenLinks niet: die hebben hun handen vol aan een lastige klus: bak uit alle evaluatie- en onderzoekingrediënten een smaakvol gerecht….
We leren een harde les. Dat moet, want het is toch van de zotte dat je nota bene als groene oppositiepartij middenin een klimaatcrisis zo wordt gekortwiekt in plaats van dat je glorieus wint zoals in België en Duitsland.
Aan de hand van deze les gaan we op voor GR2022. Hoe, dat hangt af van onze strategie. Gaan we verder op eigen houtje? Werken we samen met de PvdA? SP erbij? Of kiezen we voor opgaan in een nieuwe intersectionele alliantie, die de wereld van morgen wil inkleuren aan de hand van een systeemwende? We gaan het zien….
Aan alle afdelingen de oproep om de voorbereiding van de campagne GR2022 ondertussen gewoon op te pakken en te gaan voor een groot onderscheidend vermogen en een maximale zichtbaarheid. Wat mij betreft is de campagne begonnen!