Normaal gesproken is zijn plekje op het pluche hiermee verzekerd. Maar dat is pas echt zo als voldoende kiezers op 15 maart GroenLinks stemmen én voldoende leden -live in Den Bosch op 4 februari of digitaal- Henk zijn zevende plek toewijzen. Waarom moet de enige kandidaat uit Noordoost-Nederland naar de Eerste Kamer?

Na 47 jaar werken
‘Het voelt alsof ik een hunebed heb gebouwd’, zo begint Henk (1958) met het beantwoorden van deze vraag. Al op mijn zeventiende begon ik met werken. Ik heb mezelf met vallen en vooral opstaan omhoog geleefd. Wijs geworden in de praktijk heb ik me een plek bevochten in de samenleving. Het is net alsof je een hunebed bouwt: hard werken, nooit opgeven en veel samen met anderen doen.’
Na de hunebed-metafoor naar de concrete levenswandel van Henk, zowel buiten als binnen GroenLinks. Henk, en niet alleen hij, is ervan overtuigd dat hij perfect past in de GroenLinks Eerste Kamerfractie: na jaren van opgedane werk- en levenservaringen, politieke kennis en passie kan en wil hij bijdragen aan een groener en eerlijker Nederland.
‘Ik ben geboren en getogen in Assen. Opgegroeid in een boerengezin met negen
kinderen vanuit een christelijke traditie. Na mijn schoolperiode ging ik op mijn zeventiende aan het werk. Ik kijk nu terug op een periode van 47 jaar waarin ik, naast een diversiteit aan ervaringen, veel wijsheid en geestelijke rijkdom heb opgedaan.’
Op dit moment werkt Henk als bestuurder bij de Stichting Noorderzorg, een zorginstelling met bijna 700 medewerkers in Uithuizen. Voor GroenLinks is hij Statenlid in
de provincie Drenthe sinds 2015. ‘Het bijzondere van mijn loopbaan is dat ik zonder middelbare schooldiploma mijn carrière onderaan de maatschappelijke ladder ben gestart. Met het nodige doorzettingsvermogen heb ik het gebracht tot bestuurder van een zorginstelling en tot een gerespecteerd lid van het Drents Parlement. Mijn werkervaring heb ik opgedaan bij overheids- en maatschappelijke organisaties, waarvan het overgrote
deel in het onderwijs. Daar heb ik enkele carrièrewisselingen gemaakt. In 2018 maakte ik de overstap naar de zorgsector. Ik heb veel ervaring opgedaan met het adviseren en informeren van bestuurders, directie en toezichthouders in, soms moeilijke, uitdagende trajecten. Mijn bijdrage daarbij was dat, los van de inhoud, juist en pas door samenwerking en respectvolle benadering van alle professionals en bestuurders resultaat ontstond. Zulke processen hebben mij altijd veel energie gegeven.’

Voor het eerste in Drents College
Henk’s carrière binnen GroenLinks begon in 2003, toen hij afdelingsvoorzitter van Midden-Drenthe werd. Later ging hij verder als voorzitter van de provincie Drenthe. Sinds maart 2015 is hij lid van de Provinciale Staten van Drenthe voor GroenLinks. ‘Als lid van een tweemansfractie voelde ik mij als een vis in het water om het politieke speelveld op mijn manier te betreden. Door het zoeken van verbindingen met andere partijen
(constructieve oppositie) heeft onze fractie een aantal belangrijke zaken bereikt. De Weidevogelmotie en de Boerenlandvlindermotie werden unaniem aangenomen. Dat was noeste arbeid: naast een degelijke voorbereiding praten met alle partijen en zoeken naar de gemeenschappelijke uitgangspunten.’
Op zijn initiatief werd Drenthe de eerste Regenboogprovincie toen Henk’s motie unaniem werd omarmd door het Drents Parlement en dat later werd gevolgd door alle provincies. Zijn persoonlijke inzet, inbreng, passie en betrokkenheid zetten GroenLinks op de kaart met als resultaat dat bij de PS-verkiezingen van maart 2019 de Statenfractie groeide van 2 naar 4 zetels en GroenLinks kwam voor het eerst in het College van Gedeputeerde Staten.  
‘Samen met collega Statenlid Hans Kuipers heb ik de coalitie-onderhandelingen gevoerd en
uitgewerkt in een akkoord waarin de GroenLinks idealen terug te vinden zijn. Hans werd gedeputeerde en ik fractievoorzitter van de Statenfractie van GroenLinks. Deze functie heb ik in augustus 2021 overgedragen aan Ewoud Bos omdat het fractievoorzitterschap zich niet liet combineren met mijn nieuwe functie als bestuurder van Noorderzorg.’

Het gezicht van de regio
Randstad en platteland groeien steeds verder uit elkaar. Om ervoor te zorgen dat GroenLinks niet alleen wordt vertegenwoordigd door Randstedelingen is een stem vanuit de regio essentieel. Cultuur, natuur, structuur, bestuur: in de regio is het allemaal net ietsje anders dan in Randstedelijk Nederland.
‘Mijn ervaringen als zorgbestuurder van drie verpleeghuizen midden in het Groningse aardbevingsgebied dragen bij aan de verbreding van mijn maatschappelijke visie. In deze Groningse regio, waar het vertrouwen in de overheid nagenoeg is verdwenen en men wantrouwend staat tegenover iedere politieke inmenging en overheidsbemoeienis, word ik juist uitgedaagd om naar oplossingen te blijven zoeken. Oplossingen voor complexe vraagstukken rond de versterkingsopgave van zorginstellingen met daarnaast een veranderende toekomstvisie op ouderenzorg in een kwetsbare regio. Ik zie mijzelf, politiek gezien, als vertegenwoordiger van de regio. De Statenfracties en provinciale
besturen van GroenLinks van de noordelijke provincies Groningen, Friesland en Drenthe en soms Overijssel, organiseren regelmatig ontmoetingen voor kennisuitwisseling en regionale versterking op diverse dossiers. Dat heeft geleid tot een sterke regionale samenwerking op een aantal specifieke GroenLinks zaken zoals gaswinning in kleine gasvelden.’
Noordoost-Nederland moet wat Henk betreft veel meer in beeld komen. ‘Ook onze stem telt. We maken hier het Groningse gasdrama mee, er wordt naar onze regio gekeken in de zoektocht naar definitieve opslag van atoomafval. Voor de regio is het constant knokken geblazen. Onze voorzieningen zijn onder druk van “de markt” uitgehold. We moeten nota bene met Den Haag onderhandelen in zogenaamde regiodeals, om terug te krijgen wat ons eerder is afgenomen. Of neem het openbaar vervoer: de grote investeringen gaan aan onze regio gewoon voorbij. Ik ga mij ervoor inspannen dat naar ons wordt geluisterd, dat we serieus worden genomen. Dat is broodnodig: geef Noord-Nederland een stem!’
Niet voor niets wordt Henk’s kandidatuur vanuit de noordoostelijke provincies Groningen, Friesland, Overijssel en Drenthe en het aardbevingsgebied Groningen breed ondersteund. Of het nu leden van de lokale en regionale besturen zijn of raads- en statenleden, wethouders of gedeputeerden, voor Henk gaan de handen op elkaar. Als gezicht van Noordoost-Nederland is hij als enige verkiesbare GroenLinkser voor de Eerste Kamer als geen ander geschikt om het geluid van de regio te vertolken. Dat is hard nodig in een samenleving waar stad en platteland steeds verder uit elkaar dreigen te groeien.

De stem van LHBTIQ+
Naast het gezicht van Noordoost-Nederland is Henk ook de stem van de LHBTIQ+ gemeenschap van de noordelijke regio en ver daarbuiten.
‘Overal staat de acceptatie van de LHBTIQ+ gemeenschap onder druk. In toenemende mate zelfs. Ook in Nederland. Voor mij was dit in 2016 aanleiding om het initiatief te nemen voor de Regenboogprovincie. Dit is een provincie die zich vanuit de eigen organisatie inzet voor de sociale acceptatie van lesbische, homoseksuele, bi-, transgender- en intersekse- inwoners (LHBTIQ+). Na Drenthe volgden al snel meer provincies en in 2020 sloot Friesland zich als laatste aan. Als provincie wil je graag uitdragen dat je er voor alle inwoners bent. Om dit ook te laten merken aan de LHBTIQ+ inwoners is het belangrijk hier zichtbaarheid aan te geven. Bijvoorbeeld bij Coming Out Dag (11 oktober) en de Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie (IDAHOT) (17 mei). Provincies kunnen hierbij aansluiten door op deze dagen de regenboogvlag uit te hangen, een evenement te organiseren of om er aandacht aan te besteden op hun website en sociale mediakanalen. Maar vooral gaat het erom dat de provincie een coördinerende en initiërende rol kan spelen, samen met de gemeenten, bij het ontwikkelen van het beleid dat is gericht op de sociale acceptatie van de LHBTIQ+ inwoners’.
In 2019 werd de Regenboogprovincie ingepast in de Drentse Sociale Agenda. Zo is een zekere continuïteit gecreëerd en is de Regenboogprovincie geborgd in het provinciaal beleid. Onlangs inventariseerde Movisie, een kennisinstituut voor sociale vraagstukken, hoe het staat met het regenboogbeleid in de verschillende provincies. ‘Drenthe steekt er met kop en schouders bovenuit en daar ben ik echt trots op.’
Trots is Henk ook op het feit dat hij tweemaal de provincie Drenthe als gastspreker mocht vertegenwoordigen op het jaarlijkse internationale Baltic Pride Festival. Dit festival is bedoeld om doorlopende aandacht te vragen voor de mensenrechten van LHBTIQ+’ers. Het wordt georganiseerd door de drie grote LHBTIQ+ organisaties in Estland, Letland en Litouwen, met ondersteuning door vele zusterorganisaties uit de wereld. ‘Dit heb ik natuurlijk te danken aan mijn inspanningen voor de sociale acceptatie van de LHBTIQ+ gemeenschap in ons land, waaronder mijn initiatief voor de Regenboogprovincie.’

Kies Henk
Of het nu gaat om de regio of de LHBTIQ-gemeenschap, Henk Nijmeijer is geknipt voor de Eerste Kamer. Hij beschikt over uitstekende communicatieve en contactuele vaardigheden en weet rust te bewaren in een dynamische en innovatieve omgeving. Hij is een teamplayer en verbinder, gericht op samenwerking tussen mensen en processen. Gestructureerd, pragmatisch en sturend op afspraken. Mensgericht met een dienstverlenende houding. Resultaatgericht, politiek-sensitief, authentiek, met de nodige humor en flexibiliteit. Al deze eigenschappen zijn belangrijk om te functioneren als het "geweten" van GroenLinks in de Eerste Kamerfractie. Henk is enthousiast en rekent op de stemmen van GroenLinksers in Groningen, Friesland, Drenthe en Overijssel, evenals die vanuit de LHBTIQ+ gemeenschap.